Author: dinospitsakidis@gmail.com (page 2)

Ο Νόμος 4356/22-12-2015 (ΦΕΚ Α 181/24-12-2015) ρυθμίζει σήμερα το σύμφωνο συμβίωσης στην ελληνική έννομη τάξη. Το σύμφωνο συμβίωσης εισήχθη για πρώτη φορά στο ελληνικό Οικογενειακό Δίκαιο με τον Ν. 3719/2008. Σκοπός του Ν. 3719/2008 ήταν να ρυθμίσει ορισμένα μόνο ζητήματα της εκτός γάμου συμβίωσης με τη μορφή του συμφώνου συμβίωσης και όχι η συνολική ρύθμιση της «ελεύθερης ένωσης» δύο ετερόφυλων προσώπων.

Σε περίπτωση που κάποιος έχει καταδικαστεί αμετάκλητα (δηλαδή είτε σε δικαστήριο μετά από έφεση, είτε αν παραιτηθεί από το δικαίωμα του για έφεση) σε περισσότερες από μια ποινές στερητικές της ελευθερίας (φυλάκιση, κράτηση ή κάθειρξη) ο νόμος του δίνει το δικαίωμα να μειώσει πρακτικά τις ποινές του αντί να τις εκτίσει ή να τις εξαγοράσει σωρευτικά.

Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο ιδίως της καθιέρωσης ελαστικότερων μορφών εργασίας, έχει συντελεστεί μια εκ βαράθρων αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις. Η ουσία όμως, αλλά και οι γενικοί κανόνες προστασίας που διέπουν το εργατικό δίκαιο δεν έχει καταλυθεί, παρά την αντίθετη πεποίθηση πολλών ανθρώπων.

Βασικές ήταν οι αλλαγές που αφορούν στα τέκνα αλλοδαπών, γεννημένα στην Ελλάδα. Ο νομοθέτης επέλεξε να επιλύσει ένα θέμα το οποίο προέκυψε de facto από την αύξηση της μεταναστευτικής ροής προς τη χώρας μας, από μετανάστες οι οποίοι επιθυμούσαν να εγκατασταθούν μόνιμα σε αυτήν.

υνεχίζοντας τη σειρά των άρθρων νομικού περιεχομένου για το www.deltanews.gr, επανέρχομαι με ένα θέμα, το οποίο αφορά στα δικαιώματα του δημότη σε περίπτωση, που υποστεί ο ίδιος ή το όχημα του οποιαδήποτε ζημιά, η οποία να ανάγεται σε κακοτεχνία ή κακή συντήρηση του οδικού δικτύου του Δήμου, σε έργα που εκτελούνται χωρίς να υπάρχει η απαραίτητη σήμανση και σε άλλες περιπτώσεις ατυχημάτων που οφείλονται στην κακή κατάσταση των υποδομών ενός οποιοδήποτε Δήμου.

Σε συνέχεια του πρώτου μέρους του άρθρου σχετικά με τα δικαιώματα των επιβατών πλωτών μέσων, επανέρχομαι για να αναλύσω τα δικαιώματα του επιβάτη, ιδίως σε περίπτωση που υπάρχει καθυστέρηση ή αναβολή του δρομολογίου με ευθύνη της εταιρίας. Όπως αναφέρθηκε και στο προηγούμενο άρθρο, το νομικό πλαίσιο τέθηκε από το Ν. 3709/2008, όπως αυτός συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε από την εθνική νομοθεσία ή από την κοινοτική νομοθεσία (βλ. Κανονισμός 1177/2010 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – Commission). Το γενικότερο νομικό πλαίσιο συμπληρώνεται, όταν δεν υπάρχει ειδική ρύθμιση του Νόμου, από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα και από τον Νόμο περί Προστασίας του Καταναλωτή.

Η σύμβαση θαλάσσιας μεταφοράς είναι μια άτυπη σύμβαση (δεν απαιτεί δηλαδή να περιβληθεί με συγκεκριμένο τύπο), η οποία στην πράξη συνήθως αποδεικνύεται με την παραλαβή από τον επιβάτη του εισιτηρίου και την απόδειξη καταβολής του αντιτίμου στον μεταφορέα.

Η νομική κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική νομοθεσία σχετικά με ένα ζήτημα, το οποίο απασχολεί χιλιάδες υπερήλικες στη χώρα, κυρίως δε παλιννοστούντες, μπορεί να χαρακτηριστεί ως χαώδης.

Η διαμεσολάβηση είναι η διαδικασία κατά την οποία τα μέρη, με τη βοήθεια ενός ανεξάρτητου τρίτου προσώπου, του διαμεσολαβητή, προσδιορίζουν τις επιμέρους πτυχές της διαφοράς τους, ερευνούν τις εναλλακτικές λύσεις για την επίλυσή τους και επιχειρούν να καταλήξουν σε συμφωνία που θα ικανοποιεί τα αληθινά συμφέροντά τους.

Η έντονη κακοκαιρία αποτελεί παρελθόν, όμως ειδικότερα στη Βόρειο Ελλάδα έχει αφήσει πίσω τεράστιες ζημιές στην κινητή και ακίνητη περιουσία των πολιτών. Γεννάται λοιπόν το ζήτημα ποια είναι η έκταση της ευθύνης του ευρύτερα εννοούμενου «δημοσίου» (Δήμοι, Δημόσιες υπηρεσίες κλπ) για αποζημίωση των πληγέντων τόσο για υλικές ζημιές, όσο και για την ηθική βλάβη που υπέστησαν.